เทคนิคการเป่าแคนขั้นพื้นฐาน: ส่วนประกอบของแคน

ส่วนประกอบของแคน

ลูกแคน คือไม้ไผ่ที่นำมาประกอบเป็นแคน หรือจะใช้ไม้ซาง ซึ่งเป็นพืชไม่ไผ่ลำเล็กๆ มีปล้องยาวและมีขนาดยาวเท่าหัวแม่มือ โดยนำมาตัดให้ได้ขนาดความยาวที่ต้องการ (มีตั้งแต่ 80 เซนติเมตรถึงสามเมตร) แล้วลนไฟเพื่อตัดให้ตรงจากนั้นทะลุข้อออก เพื่อให้ลมผ่านตรงกลางของไม้ลูกแคนเจาะรูกลมเล็กๆ ลำละ 1 รู สำหรับใช้นิ้วปิดเปิดเวลาบรรเลงแคนแต่ละวงมีจำนวนลูกแคนไม่เท่ากันขึ้นอยู่กับชนิดของแคน

เต้าแคน คือ ปล้องตรงกลางแคน มีลักษณะกระเปาะทำขึ้นเพื่อประกบเป็นลุกแคนทุกลำเข้าด้วยกันและหุ้มลิ้นลูกแคนไว้ เต้าแคนถูกเจาะรูกลม เพื่อใช้ปากเป่าให้ลมผ่านลิ้นแคนทุกลิ้น นำขี้สูดมาปิดระหว่างเต้าแคนกับลุกแคน เพื่อกันไม่ให้ลมที่เป่าไปรั่วออกมา ไม้ที่นิยมนำมาทำเต้าแคนคือไม้ประดู่ ไม้พยุง ไม้แคน ไม้ตะเคียน ไม่หนามแท่ง เป็นต้น

ลักษณะเต้าแคน

หลาบโลหะ คือ แผ่นโลหะบางๆ ที่สกัดออกเป็นลิ้นแคนโดยมาใช้โลหะผสมกับทองแดงกับเงิน แผ่นโลหะหนึ่งยาวประมาณ 3 เซนติเมตร กว้าง ประมาณ 4 เซนติเมตร

ที่มา https://www.google.co.th/search?q=

ขี้สูท (ชันณรงค์) เป็นขี้ผึ้งเหนียวสีดำจากรังของแมลงชนิดหนึ่งมีคุณสมบัติเหนียวไม่ติดมือและไม่แห้งกรอบ ใช้ผนึกระหว่างลูกแคนกับเต้าแคน

ที่มา http://www.thaiesan.net/