การฝึกหัดเป่าแคน

                                                

                                                   การหัดจับโน้ตไล่สเกล

 










หัดจับโน้ตตามภาพ

            ทฤษฎีการอ่านโน้ต

วิธีการอ่านโน้ตลายดนตรีพื้นเมืองอีสาน
องค์ประกอบของโน้ต
                การ ใช้สัญลักษณ์เพื่อบันทึกเสียงดนตรี ไม่ว่าจะอยู่ในวัฒนธรรมใดก็ตามไม่สามารถที่จะใช้แทนในทุกลีลาของดนตรี
ได้ครบทุกกระบวนความ อย่างไรก็ตามไม่ว่าการบันทึกโน้ตของดนตรีแต่ละวัฒนธรรมจะมีการกำหนด
กฏเกณฑ์มากน้อยต่างกันเพียงใดก็ตาม สัญลักษณ์ที่ใช้แทนเสียงมักจะประกอบด้วย
3 ลักษณะ คือ
1.       สัญลักษณ์แทนความสูง-ต่ำ ของเสียง (Pitch)
2.       สัญลักษณ์แทนความสั้นยาวของเสียง (Duration)
3.       สัญลักษณ์พิเศษอื่นๆ
1. สัญลักษณะแทนึวามสูง-ต่ำ ของเสียง (Pitch)    ระดับความสูง-ต่ำ ของเสียงนับเป็นพื้นฐานสำคัญในการสร้างทำนองดนตรี ในวัฒนธรรมดนตรีตะวันตก สัญลักษณ์ที่ใช้แทนระดับเสียงอาศัยระดับความสูง-ต่ำ ของบรรทัด 5 เส้น เป็นตัวกำหนด สำหรับระบบโน้ตในดนตรีพื้นเมืองอีสาน หรือ ดนตรีไทย  สัญลักษณ์ที่ใช้แทนระดับความสูง-ต่ำ ของเสียงถูกกำหนดโดยตัวอักษรจำนวน 7 ตัว และสัญลักษณ์การแทนเสียงสูง ต่ำ โดยมี จุด (.) ข้างล่างตัวอักษร เป็นเสียงต่ำ ส่วนมีจุด (.) ข้างบนตัวอักษร เป็นเสียงสูง ดังแสดงตารางดังนี้
เสียงต่ำ

เสียงธรรมดา

เสียงสูง
ดฺ ย่อมมาจาก โด (ต่ำ)
ด  ย่อมาจาก โด
ดํ  ย่อมาจาก โด (สูง)
รฺ ย่อมาจาก เร (ต่ำ)
ร  ย่อมาจาก เร
รํ  ย่อมาจาก เร (สูง)
มฺ ย่อมาจาก มี (ต่ำ)
ม  ย่อมาจาก มี
มํ
ฟฺ ย่อมาจาก ฟา (ต่ำ)
ฟ  ย่อมาจาก ฟา
ฟํ
ฺซฺ ย่อมาจาก ซอล (ต่ำ)
ซ  ย่อมาจาก ซอล
ซํ
ลฺ  ย่อมาจาก ลา (ต่ำ)
ล  ย่อมาจาก ลา
ลํ
ทฺ  ย่อมาจาก ที (ต่ำ)
ท  ย่อมาจาก ที
ทํ

       ถึงแม้ว่าชื่อประจำระดับเสียงโน้ตๆ ที่เลียนแบบมาจากระบบโน้ตดนตรีสากลก็ตาม ขอให้เข้าใจว่าชื่อเรียกระดับเสียงต่างๆ ในดนตรีพื้นเมืองอีสาน ดนตรีไทย และดนตรีสากล
ที่เหมือนกันนั้น มีระดับความสูง-ต่ำ ของเสียงและขั้นคู่เสียงไม่เท่ากัน จากการที่มีระดับเสียงสูง-ต่ำ ของเสียงที่เกิดจากการใช้สัญลักษณ์นั้น ไม่สามารถมองเห็นเป็นภาพความสูง-ต่ำลดหลั่งกันเหมือนเช่นในระบบโน้ตดนตรี สากล ดังนั้นในการฝึกระดับเสียงของดนตรีพื้นเมืองอีสานในระยะเริ่มต้นอาจมีความ ยากอยู่บ้าง เพื่อให้สามารถทำให้การเรียนรู้เกี่ยวกับระดับความสูง-ต่ำของเสียงอาจใช้ กระบวนการ
การฝึกหัดไล่บันไดเสียง โดยการนำอักษรแทนระดับเสียงต่างๆ  ใส่ลงบนขั้นบันได ดังรูปภาพนี้





 

2.  สัญลักษณ์แทนความสั้น-ยาวของเสียง ความสั้น-ยาว ของเสียงเป็นคุณสมบัติพื้นฐานที่สำคัญยิ่งต่อการกำหนดลีลาจังหวะในดนตรี ตะวันตก สัญลักษณ์ที่ใช้แทนความสั้น-ยาว สังเกตได้จากลักษณะที่แตกต่างกันของตัวโน้ต เช่น ตัวกลม ตัวขาว ตัวเขบ็ด (0   0    0   ) เป็นต้น
                ระบบโน้ตดนตรีพื้นเมืองอีสานหรือ ดนตรีไทย มีสัญลักษณ์ที่ตรงกันข้ามกับระบบโน้ตสากล คือ อัตราจังหวะความสั้น-ยาว ของเสียงในระบบโน้ตสากลขึ้นอยู่กับลักษณะที่แตกต่างกันของโน้ตเป็นสำคัญ ในขณะที่ตัวโน้ตตามระบบดนตรีพื้นเมืองอีสานหรือ ดนตรีไทย ไม่สามารถแทนค่าความสั้น-ยาวของเสียงได้ อัตราความสั้น-ยาวระบบโน้ตดนตรีพื้นเมืองอีสานจะเกิดได้ ต้องอาศัยองค์ประกอบที่สำคัญ 2 ประการ คือ ห้องเพลง และการจัดเรียงโน้ต
                                2.1  ห้องเพลง   ห้องเพลงในระบบโน้ตดนตรีพื้นเมืองอีสานหรือดนตรีไทย ทำหน้าที่เช่นเดียวกับจังหวะเคาะ (Beat)  โดยจะมีการเคลื่อนที่ไปข้างหน้าในอัตราช้า-เร็วอย่างสม่ำเสมอ ทุกบรรทัดที่ใช้บันทึกโน้ตจะประกอบด้วย 8 ห้องเพลง โดยตำแหน่งของจังหวะเคาะจะอยู่ที่ส่วนท้ายสุดของตัวโน้ตในแต่ละห้องเพลง ดังนี้
1
2
3
4
5
6
7
8

2.2 การจัดเรียงตัวโน้ต   เนื่องจากสัญลักษณ์ตัวอักษร ด ร ม ฟ ซ ล ท  ไม่สามารถแยกแยะอัตราความสั้น-ยาว ของเสียงที่แตกต่างกันได้ ดังนั้นจึงต้องอาศัยการจัดเรียงตัวโน้ต ตามหลักการพื้นฐานของการจัดเรียงตัวโน้ต ในแต่ละห้องเพลง จะบรรจุไปด้วยหน่วยเคาะย่อยเท่ากับ 4 หน่วยเคาะย่อย  ดังนี้
เคาะ            เคาะ           เคาะ         เคาะ           เคาะ         เคาะ           เคาะ         เคาะ           
1234
1234
1234
1234
1234
1234
1234
1234
ในการบันทึกตามระบบตัวโน้ตของดนตรีพื้นเมืองอีสาน โน้ตอักษร ด  ร  ม  ฟ…..แต่ละตัวและเครื่องหมาย – (ลบ) แต่ละอันมีความยาวเท่ากันบ 1 จังหวะเคาะย่อยเท่ากันหมด เช่น  
                                                --             เท่ากับ    -                           
                                                -            เท่ากับ    รด
                                                --          เท่ากับ    -รด
                                                -         เท่ากับ    -มด
                                                --       เท่ากับ    -มรด
      สัญลักษณ์ –(ลบ) แต่ละอันเมื่อปรากฏต่อท้ายตัวอักษรตัวใดแล้ว จะสามารถยืดเสียงของโน้ตตัวนั้นให้ยาวออกไปอีกอันละ 1 หน่วยเคาะย่อย เช่น
                                                 /---/---/--/
                                                 มี---ซอล----ลา---ซอล---ลา
                                                 1234/1234/12/121/
1.       มีความยาวเท่ากับ 4 หน่วยเคาะย่อย ประกอบด้วยตัวอักษร ม (มี) หนึ่งเคาะย่อย และ           สัญลักษณ์ – (ลบ) อีก 3 เคาะย่อย
2.       มีความยาวเท่ากับ 21
3.       มีความยาวเท่ากับ 2 หน่วยเคาะย่อย ประกอบด้วยโน้ตอักษร ล (ลาหนึ่งเคาะย่อย           และสัญลักษณ์ – (ลบ) อีก 1 เคาะย่อย
4.       มีความยาวเท่ากับ 3
5.       มีความยาวเท่ากับ 1 เคาะย่อย ซึ่งเป็นอัตราความยาวของตัวอักษร  ล (ลา)
การบันทึกเพลง สัญลักษณ์อักษรที่ใช้แทนเสียงโน้ต ด ร ม ….. และสัญลักษณ์ยืดเสียง – (ลบ) จะสลับสับเปลี่ยนตำแหน่งกันไปมาตามท่วงทำนองของเพลง ดังนั้นการเรียงโน้ตจึงสามารถพบได้ในหลายรูปแบบ ตามตัวอย่างที่ยกมานี้
กรณีมีโน้ตห้องละ 1 ตัง 
                                      /---/ --- / --- / ---/
กรณีมีโน้ตห้องละ 2 ตัว
                                      / --/ --/ --/ --/
กรณีมีโน้ตห้องละ 3 ตัว
                                     / -มซม / -ดมร / -มซด / -ลลล /
กรณีมีโน้ตห้องละ 4 ตัว
                                    / ซลดร / มรดล / ชลดร / รรรร /
กรณีที่มีการผสมผสานกันหลายรูปแบบ 
----
--
--
--
-ลฺลฺลฺ
--
--
--
-ลฺลฺลฺ
--
--
--
-ลฺลฺลฺ
--
--
--
---
--
รดรมฺ
-ซฺ-ลฺ
---
--
รดรมฺ
-ซฺ-ลฺ


                       ที่มา   http://202.28.32.131/prathom_music/home3.html

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ค้นหาบล็อกนี้

ยอดคนดู

Powered By Blogger